Lord Rees-Mogg, die zaterdag op 84-jarige leeftijd is gestorven, was een befaamde hoofdredacteur van The Times, een vertrouweling van Margaret Thatcher en vooral ook een originele commentator. Tot kort voor zijn dood vermaakte hij de lezers van genoemde krant met beschouwingen over uiteenlopende onderwerpen, van Amerikaanse politiek, cricket, de filosofie van Edmund Burke tot het bestaan van spoken. Dat zijn voorspellingen niet altijd even adequaat bleken te zijn, vond Rees-Mogg geen probleem. ‘Het is niet mijn taak om het bij het juiste eind te hebben. Het is mijn taak interessant te zijn.’
Rees-Mogg was een Engelse heer van het uitstervende soort. Hij ging zelden de deur uit zonder colbert met dubbele rij knopen en droeg altijd suède schoenen, waarbij de zwarte exemplaren alleen in een balorige bui voor de bruine werden verruild. In het weekeinde leefde Rees-Mogg op het platteland van Somerset, waar de Moggs al eeuwen tot de landadel behoren, en doordeweeks in het Londense ‘clubland’. Als hij wilde weten wat er onder het volk leefde, stapte hij even binnen bij de Garrick Club, die net iets minder chic is dan White’s, de Carlton of de Royal Automobile Club.
Deze behulpzame, pessimistische en rooms-katholieke conservatief kon soms dwars en verrassend uit de hoek komen. Zo schokte hij de gevestigde orde door het in 1967 op te nemen voor de vanwege drugsbezit veroordeelde Mick Jagger. Ruim tien jaar later negeerde hij de publieke opinie door de deftige landverrader Anthony Blunt een lunch aan te bieden, om daarover vervolgens op smeuïge wijze te berichten. Zijn stukken tikte hij overigens niet zelf, want de werking van de typemachine bleef lange tijd een mysterie voor hem. Autorijden kon Rees-Mogg evenmin.
William Rees-Mogg werd op 14 juli 1928 in Bristol geboren. Hij ging naar de kostschool Charterhouse, waarna hij geschiedenis studeerde op Balliol College, Oxford. Na twee ijdele pogingen om namens de Conservatieve Partij een kamerzetel te bemachtigen, besloot hij zich toe te leggen op de journalistiek. Hij oogstte succes als commentator bij de Financial Times en, na een korte periode bij The Sunday Times, trad hij in 1967 aan als hoofdredacteur van The Times. Onder zijn veertien jaar durende bewind ontdekte deze spreekbuis van het Establishment onder meer het fenomeen onderzoeksjournalistiek.
Onder Thatcher kreeg Rees-Mogg, inmiddels boekhandelaar, het ene invloedrijke erebaantje na het andere en in 1989 volgde de onvermijdelijke verheffing in de adelstand. Als conservatief met een kleine ‘c’ nam hij plaats op de neutrale bankjes van het Hogerhuis. Zijn voornaamste politieke gevecht voerde His Lordship echter in de rechtszaal waar hij grondwettelijke bezwaren tegen het Verdrag van Maastricht te berde bracht. Zijn strijd tegen de Europese eenwording wordt nu voortgezet door zijn zoon Jacob, die twee jaar geleden het Lagerhuis betrad. Zijn dochter Annunziata liep een kamerzetel net mis, dit tot verdriet van haar vader.
